Główny Urząd Statystyczny podał wiosenną ocenę stanu upraw rolniczych w 2020 roku.
Wstępnie szacuje się, że w bieżącym roku powierzchnia zasiewów zbóż podstawowych z mieszankami zbożowymi jest większa od ubiegłorocznej (po uwzględnieniu powierzchni zaoranej w wyniku uszkodzeń zimowych) i wynosi około 7,3 mln ha (zwiększenie o ok. 2,2%). Według wstępnych szacunków przewiduje się zwiększenie powierzchni uprawy rzepaku i rzepiku ogółem o ok. 8,6%.
Straty zimowe niewielkie
Straty zimowe i wiosenne w powierzchni zasiewów zbóż ozimych były stosunkowo niewielkie i wynosiły: jęczmienia ozimego i mieszanek zbożowych po ok. 0,2%, pszenicy
ozimej, pszenżyta ozimego oraz żyta po ok. 0,1%.
Występujące opady deszczu w lutym poprawiły uwilgotnienie gleby, dość wysokie temperatury w nocy, powyżej zera i w dzień nawet do +15 oC spowodowały, że rośliny szybko wchodziły w kolejne etapy wegetacji. Pewne przyhamowanie wegetacji nastąpiło w III dekadzie marca, gdy spadki temperatury w nocy dochodziły nawet do -7oC i dodatkowo wiały silne zimne wiatry z północnego-wschodu. Wiosenne przymrozki nieco osłabiły jęczmień ozimy oraz niekorzystnie wpłynęły na stan plantacji rzepaku i rzepiku.
W kwietniu warunki agroklimatyczne były zróżnicowane szczególnie pod względem temperatur i wiatrów. W nocy temperatury wahały się od -5 oC do +10oC, a w dzień od +6oC do 21oC. W pierwszej połowie kwietnia wystąpił dość znaczny wzrost temperatury, który przyczynił się do gwałtownego przyspieszenia siewów roślin jarych, ich wschodów oraz wegetacji ozimin, jednak spadki temperatury w nocy dochodzące do -8°C hamowały wschody zbóż jarych oraz wegetację zbóż ozimych, rzepaku, a także roślinności na trwałych użytkach zielonych.
Ocena wielkości strat w uprawach ozimych
W bieżącym roku łączne straty w powierzchni zasiewów ozimin były na poziomie nieco niższym niż w roku ubiegłym, a ich stan oceniany bardzo wczesną wiosną był na ogół dobry. Ocenia się, że do połowy maja zaorano i zakwalifikowano do zaorania łącznie ok. 5,7 tys. ha powierzchni zasianej zbożami ozimymi tj. ok. 0,1% powierzchni zbóż ozimych, w tym:
– około 2,8 tys. ha pszenicy ozimej (w 2019 r. – 2,7 tys. ha),
– żyta ok. 1,3 tys. ha (w 2019 r. – 1,2 tys. ha),
– jęczmienia ozimego ponad 0,6 tys. ha (w 2019 r. również – 0,6 tys. ha),
– pszenżyta ozimego ok. 0,8 tys. ha (w 2019 r. – 1,0 tys. ha).
Powierzchnia uprawy rzepaku i rzepiku ozimego zaorana i zakwalifikowana do zaorania wyniosła ok. 5,2 tys. ha, tj. 0,6 % powierzchni zasianej jesienią (w 2019 r. – zaorano ok. 7 tys. ha). Według oceny rzeczoznawców terenowych GUS, główną przyczyną zaorywania plantacji upraw ozimych w bieżącym roku były uszkodzenia roślin w wyniku wahań temperatury oraz mała obsada roślin na powierzchni 1 m2 , ale też wysuszające wiatry i inne przyczyny (zwierzyna leśna).
Największe straty zimowe i wiosenne w uprawach ozimych odnotowano w rzepaku i rzepiku
w województwie zachodniopomorskim i opolskim.
Wstępne szacunki powierzchni niektórych upraw pod zbiory w 2020 r.
Powierzchnię ozimych zbóż podstawowych z mieszankami zbożowymi oceniano na ponad 4,5 mln ha, tj. o około 2,5% więcej niż wynosiła powierzchnia zasiewów w poprzednim sezonie wegetacyjnym, w tym:
– pszenicy ozimej ponad 2,0 mln ha tj. o 1,2% mniej,
– żyta około 1,0 mln ha tj. o 10,1% więcej,
– jęczmienia ozimego ponad 0,2 mln ha tj. o 6,9% więcej,
– pszenżyta ozimego około 1,2 mln ha tj. o 0,9% więcej.
Wstępnie szacuje się, że jarych zbóż podstawowych z mieszankami zbożowymi zasiano około 2,8 mln ha, tj. o ok. 1,7% więcej niż wynosiła powierzchnia zasiewów w roku ubiegłym, z tego:
– pszenicy jarej około 0,4 mln ha tj. o 14,8% mniej,
– jęczmienia jarego ponad 0,7 mln ha tj. o 1,7% mniej,
– owsa ponad 0,5 mln ha tj. o 2,0% więcej,
– pszenżyta jarego ponad 0,1 mln ha tj. o 9,4% mniej,
– mieszanek zbożowych jarych około 1,0 mln ha tj. o 15,7% więcej.
Przewiduje się, że powierzchnia uprawy ziemniaków wyniesie około 325 tys. ha, natomiast powierzchnia zasiewów buraków cukrowych szacowana jest na ponad 240 tys. ha.
Źródło: GUS
