Szkodniki kukurydzy stanowią – po chwastach – najpoważniejsze zagrożenie dla uzyskiwania wysokich plonów. Najnowsze badania pokazują, że liczba gatunków szkodników tego zboża przekroczyła już 20, a straty w plonach wynoszą 20–30 proc.
Stosuje się różne metody ich zwalczania: agrotechniczne, hodowlane, biologiczne, chemiczne, integrowane oraz uprawy GMO.
W metodach agrotechnicznych szczególne znaczenie ma wybór odpowiedniego stanowiska pod uprawę, a w ograniczaniu liczebności i szkodliwości wielu gatunków szkodników bardzo ważną rolę odgrywa płodozmian – wskazana jest 2–3 letnia przerwa w uprawie kukurydzy na danym polu. Bardzo ważny jest też wczesny siew, optymalne nawożenie (zwłaszcza azotowe), niszczenie chwastów i terminowe wykonywanie zabiegów pielęgnacyjnych. Kiedy rośliny mają dobre warunki wzrostu, łatwiej przezwyciężają skutki żerowania niektórych szkodników. Po sprzęcie kukurydzy należy zastosować rozdrobnienie resztek pożniwnych, co zniszczy gąsienice zimujące w podstawie łodygi. Następnie rozdrobnione resztki trzeba przyorać przed zimą, aby ściółka nie chroniła szkodników zimujących w glebie.
Metoda hodowlana polega na doborze właściwego mieszańca do siewu. Należy zwracać uwagę na podatność danej odmiany na uszkodzenia powodowane przez omacnicę prosowiankę. Ponadto w rejonach zagrożonych przez larwy stonki kukurydzianej należy dobierać odmiany o dobrze rozbudowanym systemie korzeniowym. Uprawiane rośliny powinny być dostosowane pod względem wczesności do lokalnych warunków glebowo-klimatycznych.
Metoda biologiczna polega na wyłożeniu biopreparatu zawierającego kruszynka, będącego pasożytem jaj motyli. Jego wyłożenie należy wykonać po stwierdzeniu pierwszych złóż jaj szkodnika, co przypada najczęściej na koniec czerwca lub początek lipca. W rejonach silnie zagrożonych przez szkodniki dokonuje się drugiego i trzeciego wyłożenia w odstępach 7-dniowych.
Jeżeli metody niechemiczne zwalczania szkodników okażą się mało skuteczne wówczas konieczne jest zastosowanie metody chemicznej. Podstawą jej wykonania jest monitoring występowania danego gatunku szkodnika w zasiewach. Chemicznie zwalczane są następujące szkodniki: omacnica prosowianka, ploniarka zbożówka, ploniarka gnijka, rolnice, mszyce, drutowce i pędraki błyszczka jarzynówka oraz stonka kukurydziana.
Metoda integrowana polega na zwalczaniu szkodników z wykorzystaniem wszystkich metod. Należy zastosować w pierwszej kolejności metody niechemiczne, a chemiczną dopiero wtedy, gdy pozostałe okażą się niewystarczające.
Źródło: Sławomir Rudnicki, Mazowiecki Ośrodek Doradztwa Rolniczego, www.modr.mazowsze.pl, fot. sxc.hu
